Intensywne osadnictwo „holenderskie” na Mazowszu rozpoczęło się w połowie XVIII w. Z powodu ograniczeń dotyczących swobody religijnej życie religijne osadników było zamknięte w granicach ich osad. Najbliższa parafia ewangelicka miała swoją siedzibę w Węgrowie. Siłą rzeczy ewangelicy rzadko mieli styczność ze swoimi duchownymi. Chrzty i śluby odbywały się w kościołach katolickich. Od 1768 r. ewangelicy mogli już swobodnie wyznawać swoją religię. W osadach kolonistów powstawały domy modlitwy, które też pełniły rolę szkół. W 1775 r., nowy właściciel Iłowa, Adam Lasocki ufundował parafię ewangelicką. Przeznaczył dla niej miejsce na kościół oraz cmentarz. Historia parafii została opisana przez Pawła Fijałkowskiego w artykule „Historia parafii ewangelicko-augsburskiej w Iłowie w XVIII – XIX w.” opublikowanym w 1994 r. w piśmie Odrodzenie i reformacja w Polsce.
Założony w 1775 r. cmentarz ewangelicki zlokalizowano w bezpośrednim sąsiedztwie cmentarza katolickiego. Użytkowany był do lat czterdziestych XX w. Obecnie jest zniszczony i zaniedbany. Rozbite nagrobki. Ślady samochodów rozjeżdżających groby. Śmieci przerzucane przez mur z terenu cmentarza katolickiego.
Zdjęcia z dnia 21.07.2018 r.
Lokalizacja:
Pokaż Nekropolie na większej mapie