Pierwsza wzmianka w dokumentach pisanych o Iłowie pochodzi z 1224r. Wówczas miejscowość ta nazywała się Gylau. Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego wydany w 1882 r. podaje następujące informacje o miejscowości:
Dawniejsze miasteczko Iłów, położone śród lasów ciągnących się od Torunia pod Błonie, założone zostało w 1506 r. za przywilejem króla Aleksandra danym Feliksowi i Prokopowi Radzanowskim, dziedzicom wsi Iłów (Gylau); należało około r. 1607 do Adama Noskowskiego wojewody kujawskiego, wraz z obszerną okolicą. Następnie dobra te r. 1773 nabył August Dąbski kasztelan gostyński, a w r. 1783 przeszły na własność Adama Lasockiego kasztelana sochaczewskiego. W r. 1846 miasteczko Iłów z okolicą zakupiła administracya księstwa łowickiego i włączyła do dóbr tegoż księstwa. Starozakonni w Iłowie zamieszkują już od roku 1680. W r. 1750 otrzymali od biskupa Młodziejowskiego pozwolenia na budowę synagogi. Zajmują się oni handlem i rolnictwem.
Dane demograficzne z tegoż Słownika:
W 1827 r. było tu 76 domów i 663 mieszkańców, w 1861 r. liczono 24 domy (?) i 402 mieszkańców. Obecnie posiada 30 domów, 576 mieszkańców (445 żydów).
Cmentarz żydowski w Iłowie mógł powstać w połowie XVIII w. Znajduje się przy obecnej ul. Włada i ul. Wincentego Witosa. Zniszczony podczas II wojny światowej. Na jego terenie nie zachował się żaden nagrobek. Podczas wojny macewy posłużyły do utwardzanie chodników. Ich dalszy los nie jest znany.
Zdjęcia z dnia 21.07.2018 r.
Lokalizacja:
Pokaż Judaika na większej mapie