Osada powstała po 1795 r. w zaborze pruskim. Nazywała się Königshuld. Do dnia dzisiejszego zachował się plan przestrzenny osady założonej na planie okręgu w którego centrum znajdował się zbór ewangelicki. Od drogi otaczającej zbór odchodziło (i nadal odchodzi) 8 dróg do okolicznych miejscowości. Parafia ewangelicka w Paproci Dużej w XIX w. skupiała ok. 2000 ewangelików zamieszkujących nie tylko Paproć Dużą ale i osady okoliczne (informacja ze Słownika Geograficznego Królestwa Polskiego). W Paproci Dużej mieszkało ich w połowie XIX w. ok. 400. Do czasu wkroczenia Armii Czerwonej funkcjonował tu też cmentarz założony w pobliżu drogi do Srebrnej. Przy jego północno zachodnim rogu usypano w latach dwudziestych kopiec na grobie żołnierzy z 201 Pułku Piechoty poległych w walkach z Armią Czerwoną w 1920 r. Większość poległych z tego pułku spoczęła na cmentarzu parafialnym w Szumowie. Do dnia dzisiejszego to właśnie kopiec ułatwia odnalezienie cmentarza ewangelickiego, który uległ całkowitemu zniszczeniu. Jego teren to dzisiaj łąka i las. Nie zachowały się nagrobki i krzyże.
Pewną ciekawostką jest sam kościół w Paproci Dużej. Został wybudowany na początku lat 90-tych XX w. Architekci wzorowali się przy jego projektowaniu na zdjęciach dawnego zboru i wzniesiono go w tym samym miejscu. Niewątpliwie ma to jakiś związek z pamięcią o ślubie z 1899 r. gdy Józef Piłsudski żenił się w paprockim zborze ze swoją drugą z kolei żoną, Marią z Koplewskich Juszkiewiczową. Więcej informacji o kościele znaleźć można na stronie Stowarzyszenia Architektów Polskich Oddział Białystok.
Lokalizacja:
Pokaż Nekropolie na większej mapie