Wieś powstała w wieku XV. Dokładna data nie jest znana lecz na pewno była to pierwsza połowa tego wieku. Od początku wśród mieszkańców przeważali wyznawcy prawosławia. Nazwa wsi pochodzi od imienia Cyc, a w wieku XVII stała się sławna za sprawą produkowanych tu tkanin lnianych nazywanych cycami. We wsi od XVI wieku stała cerkiew pod wezwaniem św. Michała Archanioła. Wszyscy wierni prawosławni stali się grekokatolikami wraz z całą prawosławną diecezją chełmską po wprowadzeniu unii brzeskiej. W 1564 roku mieszkało tu około 40 rodzin. W roku 1768 Józef Bąkowski wystawił nową cerkiew greckokatolicką, która spłonęła w roku 1844. Kolejną, już murowaną cerkiew zaczęto budować w 1860 roku. Jeszcze podczas budowy świątynia musiała „zmienić wyznanie”. Stała się cerkwią prawosławną. Stoi do dziś choć od 1921 roku była kościołem rzymskokatolickim. Miały na to wpływ zmiany w strukturze wyznaniowej i narodowościowej ludności zamieszkującej miejscowość. Po 1873 roku zaczęli się tu osiedlać koloniści niemieccy. Przybywali głównie z okolic Radomia, Sompolna i Gostynina. Kolejną zmianę przyniosło „bieżeństwo” z 1915 roku. Wraz z wojskami carskimi najliczniej odchodzili prawosławni i Żydzi. Dlatego w 1921 roku odnotowano w Cycowie obecność zaledwie trochę mniej niż 200 osób wyznających prawosławie. Była to grupa liczebnie zbliżona do osób wyznania rzymskokatolickiego i mojżeszowego. Najliczniejszą grupą w tym czasie byli już ewangelicy narodowości niemieckiej. Cmentarz prawosławny został zniszczony ale funkcjonuje nadal. Dziś obok niego znajduje się przystanek autobusowy. Na terenie cmentarza odbywają się nabożeństwa w intencji zmarłych.
Dawna cerkiew, dziś nieczynny kościół.
Zdjęcia z dnia 12.09.2011 r.
Wykorzystane informacje pochodzą w ogromnej większości ze strony Urzędu Gminy w Cycowie