Pierwsze informacje o Żydach z Opola Lubelskiego pochodzą z XVI w. Właściciele osady starali się o jej rozwój gospodarczy sprowadzając do niej szkockich i niemieckich rzemieślników. Ich miejsce wkrótce zajęli Żydzi, chętnie się tu osiedlający zwłaszcza po 1664 r., gdy właściciel Opola nadał miastu przywileje zachęcające ich do osiedlania. Przywileje zostały potwierdzone także przez następnego właściciela. Pod koniec wieku XVII Żydzi byli już znaczącą mniejszością mieszkańców Opola. W wieku XIX większością. Zamieszkiwali głównie w centru miasta. W 1880 r. wznieśli synagogę. Nie znana jest data powstania żydowskiego cmentarza w tej miejscowości ale przyjmuje się, że mógł to być wiek XVII.
(…)Powierzchnia 2 hektary, nieogrodzony, zdewastowany, nie ma nagrobków; część nagrobków z cmentarza prawdopodobnie zabrali okoliczni chłopi do wznoszenia budynków inwentarskich. W 1931 roku w Opolu Lubelskim mieszkało 4193 osób narodowości żydowskiej, a w 1939 4325. Istniało tu 420 żydowskich zakładów rzemieślniczych i 270 sklepów. Większość Żydów utrzymywała się z pracy w warsztatach bądź z drobnego handlu. W osadzie funkcjonowało 5 żydowskich garbarni, dwie olejarnie oraz 3 kaszarnie.(…)
Cytat pochodzi ze strony Fundacji Ochrony Dziedzictwa Żydowskiego, gdzie zamieszczono tekst powstały w jednym z zespołów szkół działających w Opolu Lubelskim jako element projektu upamiętniającego obecność Żydów w tym mieście.
W latach sześćdziesiątych XX wieku teren cmentarza otoczono metalową siatką, a wewnątrz grodzenia posadzono drzewa.
W roku 2013 urząd miasta zdecydował się na postawienie przy wejściu na cmentarz tablicy informującej o przeznaczeniu tego terenu. Rok później na budynku przy ulicy Syndykackiej umieszczono tablicę upamiętniającą ponad 10 tysięcy mieszkańców opolskiego getta.
Zdjęcia zrobiłem 20.03.2010 r.
Wspomnienia mieszkańca okolic Opola Lubelskiego zamieszczone w Dzienniku Bałtyckim.