Warszawa – cmentarz epidemiczny w Głodnej Wsi

Zachowana do dnia dzisiejszego kolumna była przesuwana podczas budowy osiedla mieszkaniowego. Możliwe, że stoi rzeczywiście jeszcze na terenie cmentarza ale całkowitej pewności co do tego nie ma. Zacytuję informację podawaną na stronie Urzędu Dzielnicy:

Ten najstarszy cmentarz Warszawy znajdował się u zbiegu ulic Św. Wincentego, Ostródzkiej i Malborskiej. Pozostał po nim jedyny nagrobek w kształcie kolumny z krzyżem na wierzchołku.

Na kolumnie tej wyryto napis – Tu Michał Walemberger powietrzem ruszony z synem i córką leży, który od swej żony te pamiątkę odbiera, prosząc mijających do Boga o westchnienie na dusze leżących, w dzień drugi września wieku skończył, doczekał w rok Pański tysiąc siedemset ósmy.

Nie jest wykluczone, że Michał Walemberger był mieszkańcem Warszawy. Tutaj ponownie posłużę się cytatem, tym razem ze strony Warszawy historia ukryta:

W Starej i Nowej Warszawie tylko jeden dom był wolny od zarazy. Kto mógł, wyjeżdżał z miasta, często zabierając zarazki dżumy ze sobą… .

Z pozostałych na Zamku Królewskim czterdziestu osób służby zarazę przeżyły… trzy. Ze stu sześćdziesięciu szewców pozostało jedenastu. Zmarli wszyscy gospodarze na Solcu. Opustoszały klasztory i kościoły.

Ulice porosły trawą. Miasto wymarło i to jak najbardziej dosłownie. Z 39 tysięcy mieszkańców zarazę przeżyło tylko 9 tysięcy. Na czterech mieszkańców przeżył tylko jeden.

Informacje o lokalizacji i wyglądzie kolumny pamiątkowej opisano na stronie Cmentarium. Odnośnie podanych tam informacji o „służeniu okolicznej ludności” wypada przypomnieć, że zaraza wraz z chorymi uciekała z dużych skupisk ludności, a cmentarze epidemiczne zakładano z zasady daleko poza terenem zabudowanym.

Zdjęcia z 17.03.2019 r.

Pokaż Nekropolie na większej mapie

Dodaj komentarz